Aanbod

De moeiteloosheid van het leven wordt pas dan ten volle ervaren wanneer jij als persoon hebt opgehouden te bestaan – wanneer je niet langer ‘een leven hebt’, maar ‘het leven bent’.

De grondtoon van je bestaan is een fundamenteel gevoel van welbevinden. Door je aandacht te verleggen van alles wat deze grondtoon overstemt (je gedachten en gevoelens, alle prikkels van buitenaf) naar de stilte daaronder en naar de ruimte eromheen, wordt deze grondtoon weer voelbaar en hoorbaar.
Meditatie vormt daarom een belangrijk aspect in mijn manier van werken – een eerste pijler. Meditatie heeft niet alleen een onmiskenbaar effect op de kwaliteit van je dagelijks leven, op hoe je functioneert en op je gezondheid, maar het vormt ook de meest directe toegang tot die grondtoon: de stilte.

Er is echter méér nodig. Om werkelijk vrij te kunnen zijn, dient alles wat je daarvan afhoudt aan gedachten, overtuigingen en concepten te worden bevraagd: is het werkelijk waar? Meditatie vormt de opmaat voor zelfonderzoek, de tweede pijler in mijn werkwijze. Dit zelfonderzoek of deze contemplatie worden ingezet als instrument om alles waar je tegen aanloopt tegen het licht te houden. Dit brengt een proces van mentale en fysieke zuivering op gang.

Zodra je gaat zien hoe al je gedrag en gewoontes, je meningen en overtuigingen een kunstmatige scheiding en afstand tussen jou en al het andere in het leven roepen, vind je de weg terug naar verbinding en intimiteit. Gewoontes hebben de neiging om hardnekkig te zijn – en onbewust. Meditatie en contemplatie volstaan daarom niet. Bewustheid ofwel meditatie in je dagelijks leven brengen, is daarom onontbeerlijk. En daarbij hoort dat je steeds meer gewoontes gaat ontdekken, en de onvrijheid gaat ontdekken die daarin besloten ligt. Middels de derde pijler, oefeningen op maat, kun je daaraan werken. Deze oefeningen zijn altijd een vorm van ‘meditatie in actie’, toegesneden op wat jij op dat moment in je ontwikkeling tegenkomt, en hebben een ondermijnende werking op alles in jou wat niet natuurlijk en eigen is – en dat alleen al vormt een bron van plezier.

Deze pijlers vormen pas dan een hecht fundament, wanneer ze stabiel zijn geplaatst. De verankering wordt gevormd door een ondersteunende grondhouding, die je daarom als eerste aangereikt krijgt.
Het begint met het ontwikkelen van liefdevol begrip voor hoe je nu bent, inclusief al je zogenaamde onvolkomenheden en tekorten. Er zijn maar weinig mensen die zichzelf niet overladen met zelfverwijten, schuldgevoel en soms zelf zelfhaat, en zichzelf als ‘fundamenteel niet goed’ ervaren. Je gaat leren jezelf te nemen en aan te nemen zoals je nu bent, en in te zien dat je ten diepste deugt – en dat alleen al, is een heel grote, bevrijdende stap. Zo’n stap kan alleen maar voortkomen uit het wezenlijke inzicht dat je, gegeven je hele achtergrond, op dit moment niet anders kúnt zijn dan je bent.

Deze liefdevolle acceptatie brengt meer innerlijke rust, en er ontstaat ruimte voor een tweede aspect van deze grondhouding: geweldloosheid. Tot dusver zijn de meeste pogingen jezelf te ‘verbeteren’ een vorm van impliciet of expliciet geweld geweest: bijvoorbeeld ‘moeten loslaten’ of ‘compassie hebben’ – zo’n doel lijkt mooi en liefdevol, maar is niettemin een vorm geweld, wanneer dit een norm is die jij jezelf oplegt. Besef dat wanneer loslaten of compassie echt horen bij wat je van nature bent, dit vanzelf wel zal komen, zodra alles wat onecht is, van je wegvalt.

De houding van geweldloosheid heeft in eerste instantie betrekking op het loslaten van elke neiging tot ‘zelfontwerp’: elke poging iets van jezelf te willen maken, een betere versie van jezelf te willen creëren, op grond van een beeld van hoe je je zou moeten voelen, wat je wel of niet zou mogen denken en hoe jij je hoort te gedragen.
Geweldloosheid vormt in mijn werkwijze een wezenlijk en blijvend aspect van het proces op weg naar ‘moeiteloos leven’. Het mag dan bijvoorbeeld noodzakelijk zijn je te bevrijden van alle overtuigingen die je beperken in je functioneren, en die het ontvouwen van je ware natuur in de weg staan, maar alleen langs de geweldloze weg kan dit een blijvend effect hebben: het toenemende bewustzijn van waaruit je gaat leven, maakt dat alles wat doorzien wordt als onecht of niet waar, geleidelijk aan vanzelf wegvalt – en niet meer terugkomt. Dankzij de oefeningen gaat je bewustzijn functioneren als een zon die alles doet wegsmelten wat je niet bent. Vluchten, vechten en ‘bevriezen’ zijn diep gewortelde gewoontes, die worden ingeruild voor werkelijk voelen. Door deze grondhouding van geweldloosheid voorkom je terecht te komen in het aloude patroon van het onderdrukken en ontkennen van alles wat je niet welgevallig is…

Wat dit van je vraagt, is een grote bereidheid en vastberadenheid om alles onder ogen te zien wat je tegenkomt, en om elke vorm van vluchten of onderdrukken te gaan herkennen. Dat kan van tijd tot tijd moed vragen, en daarmee is de ideale grondhouding compleet: liefdevol, geweldloos, en moedig.